Bohaterowie

W Powstaniu Warszawskim w 1944 roku uczestniczyli dowódcy różnych szczebli i rodzajów wojsk, którzy pełnili kluczowe funkcje w organizacji i dowodzeniu powstańczymi oddziałami. Do głównych typów dowódców należeli:

Dowódcy wojskowi (komendanci i oficerowie sztabowi) – pełnili najwyższe funkcje dowódcze w ramach Armii Krajowej, np. Komendant Główny AK, którym był gen. Tadeusz Bór-Komorowski.

Dowódcy zgrupowań i batalionów – odpowiadali za dowodzenie większymi jednostkami, takimi jak zgrupowania czy bataliony. Byli bezpośrednio odpowiedzialni za organizację i wykonanie zadań bojowych w swoich rejonach, takich jak obrona ważnych punktów miasta

Dowódcy kompanii i plutonów – byli odpowiedzialni za małe jednostki bojowe, takie jak kompanie czy plutony, i musieli bezpośrednio kierować żołnierzami w walce, rozkazując im działania ofensywne lub defensywne, zależnie od sytuacji.

Dowódcy służb specjalistycznych (medycznych, łączności, saperów, wywiadu) – pełnili rolę wspomagającą, ale równie ważną w kontekście powstania. Dowódcy tych jednostek organizowali służby medyczne (sanitariusze), dbali o łączność między różnymi sektorami powstania, organizowali wywiad i kontrwywiad, a także zajmowali się działaniami inżynieryjnymi, jak minowanie dróg czy przygotowanie barykad.

Dowódcy oddziałów cywilnych i pomocniczych – chociaż nie byli częścią regularnych sił zbrojnych, pełnili ważną rolę w organizacji życia powstańczego.