Generał Tadeusz Bór-Komorowski (1895–1966) był polskim oficerem kawalerii, dowódcą Armii Krajowej i kluczową postacią w historii Polski podczas II wojny światowej. Urodził się w Chorobrowie, a swoje życie zawodowe rozpoczął jako żołnierz w armii austro-węgierskiej, następnie w Wojsku Polskim, gdzie zasłynął jako zdolny oficer. W 1943 roku objął stanowisko Komendanta Głównego Armii Krajowej, organizacji podziemnej walczącej z niemiecką okupacją. Był jednym z głównych dowódców Powstania Warszawskiego w 1944 roku, które, choć zakończyło się klęską, stało się symbolem walki o wolność Polski. Po wojnie znalazł się na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie działał na rzecz polskiej sprawy i pełnił funkcję premiera rządu RP na uchodźstwie w latach 1947–1949. Napisał wspomnienia pt. Armia Podziemna, dokumentując działalność AK i dramatyczne wydarzenia wojenne. Zmarł w Londynie, pozostawiając po sobie trwałe dziedzictwo jako bohater narodowy Polski.