Sanitariusze w czasie Powstania Warszawskiego pełnili kluczową rolę w opiece nad rannymi i utrzymaniu zdolności bojowej powstańczych oddziałów. Ich zadaniem było udzielanie pierwszej pomocy na polu walki, transportowanie rannych do szpitali polowych oraz organizowanie opieki medycznej w warunkach oblężenia. Sanitariusze, zarówno kobiety, jak i mężczyźni, byli nie tylko medykami, ale często uczestniczyli w akcjach bojowych, niosąc pomoc w najbardziej niebezpiecznych momentach. W wielu przypadkach, mimo własnego zagrożenia, ratowali życie żołnierzy i cywilów, będąc nieocenionym wsparciem w chaosie powstańczych działań.