Heinz Reinefarth (1903–1979) był niemieckim oficerem wojskowym, który zyskał infamię za swoje brutalne działania podczas II wojny światowej, szczególnie w trakcie tłumienia Powstania Warszawskiego. Urodził się w Świnoujściu, a przed wojną służył w armii niemieckiej. W czasie wojny, jako oficer Waffen-SS, dowodził jednostkami, które uczestniczyły w krwawych pacyfikacjach na okupowanych terenach Polski, w tym w Warszawie. Jako dowódca Grupą Bojową „Reinefarth”, odpowiadał za brutalne tłumienie Powstania Warszawskiego w 1944 roku, w którym jego jednostki dokonały licznych zbrodni wojennych, w tym masowych egzekucji ludności cywilnej. Po wojnie, mimo swojej roli w zbrodniach wojennych, uniknął osądzenia przez aliantów i po kilku latach pracy w różnych branżach, w tym w polityce, zmarł w Niemczech. Jego zbrodnie wojenne były szeroko potępiane, a on sam stał się symbolem nazistowskiej brutalności. Reinefarth po wojnie był również oskarżany o odpowiedzialność za ludobójstwo.