Oficerowie Wehrmachtu byli dowódcami regularnej armii niemieckiej, pełniącymi kluczowe funkcje dowódcze podczas II wojny światowej. W Powstaniu Warszawskim odgrywali istotną rolę w planowaniu i realizacji działań wojskowych mających na celu stłumienie powstania. Koordynowali ataki na pozycje powstańców, kierowali ostrzałem artyleryjskim oraz bombardowaniami, które doprowadziły do masowych zniszczeń Warszawy. Niektórzy oficerowie Wehrmachtu nadzorowali również pacyfikacje dzielnic miasta i operacje represyjne wobec ludności cywilnej, choć największą brutalnością wsławiły się formacje SS i kolaboracyjne brygady. Oficerowie Wehrmachtu realizowali rozkazy niemieckiego dowództwa, przyczyniając się do ogromnych strat wśród mieszkańców i powstańców.