Walki powstańcze na warszawskiej Woli rozpoczęły się 1 sierpnia 1944 roku, wraz z wybuchem Powstania Warszawskiego. Wola, będąca jednym z kluczowych obszarów Warszawy, szybko stała się miejscem intensywnych walk pomiędzy powstańcami a niemieckimi siłami okupacyjnymi. Po początkowych sukcesach powstańców, Niemcy 2 sierpnia 1944 roku, w odwecie za opór, rozpoczęli brutalną pacyfikację dzielnicy. Rzeź Woli, jak nazwano tę masakrę, była jednym z najkrwawszych epizodów w historii powstania. Niemieckie jednostki, w tym oddziały SS i policji, dokonały masowych egzekucji, palenia domów i gwałtów na cywilach. Szacuje się, że podczas rzezi zginęło od 40 do 50 tysięcy osób, głównie niewinnych mieszkańców. Walki i terror niemiecki na Woli były symbolem brutalności okupanta i miały na celu złamanie oporu ludności cywilnej i powstańców.