Walki powstańcze na warszawskiej Ochocie rozpoczęły się 1 sierpnia 1944 roku, po wybuchu Powstania Warszawskiego. Ochota była jednym z ważnych rejonów Warszawy, w którym powstańcy starali się przejąć kontrolę nad kluczowymi punktami, w tym nad dworcem kolejowym i szpitalami. Powstańcy, mimo początkowych sukcesów, napotkali silny opór niemieckich sił, w tym oddziałów Wehrmachtu i SS. Walki były szczególnie zacięte w rejonie ulic Grójeckiej i Górczyńskiej.
W tej dzielnicy działały m.in. bataliony „Gozdawa” i „Parasol”, które były częścią Armii Krajowej. Batalion „Gozdawa” walczył głównie na Ochocie, a „Parasol” – oddział bojowy Zgrupowania „Radosław” – był jednym z głównych sił w walce o tę dzielnicę. Walki na Ochocie były brutalne, a mieszkańcy oraz powstańcy musieli zmagać się nie tylko z niemiecką armią, ale także z ciągłymi bombardowaniami i ostrzałem artyleryjskim.