Walki powstańcze na warszawskim Powiślu rozpoczęły się 1 sierpnia 1944 roku, zaraz po wybuchu Powstania Warszawskiego. Powiśle, leżące w centralnej części Warszawy, było strategicznie ważnym obszarem, który powstańcy starali się utrzymać, aby zablokować dostęp do Wisły i zapewnić łączność z innymi dzielnicami miasta. Walki były zacięte, a teren – gęsto zabudowany i wąski – sprzyjał toczonym w mieście starciom. Powstańcy stawiali opór niemieckim siłom, które starały się przejąć kontrolę nad tym rejonem.
Na Powiślu działały m.in. bataliony „Iwo”, „Parasol” oraz „Zośka”. Batalion „Iwo” był odpowiedzialny za walki w rejonie mostu Poniatowskiego, a „Parasol” – część Zgrupowania „Radosław” – bronił kluczowych punktów w tej dzielnicy. Walki były trudne ze względu na silny ostrzał artyleryjski i brak dostatecznego wsparcia. Mimo trudnej sytuacji, powstańcy na Powiślu walczyli z ogromnym poświęceniem, a dzielnica została niemal całkowicie zniszczona.