Akt kapitulacji Powstania Warszawskiego został podpisany 2 października 1944 roku, po 63 dniach intensywnych walk. Negocjacje rozpoczęły się 30 września 1944 roku, a ich celem było zakończenie walk i uregulowanie warunków poddania się. Z powodu braku realnych szans na dalszy opór, Armia Krajowa, reprezentowana przez generała Tadeusza Bór-Komorowskiego, zgodziła się na kapitulację. Stroną niemiecką, która negocjowała warunki, byli dowódcy Wehrmachtu i SS, w tym generał von dem Bach-Zelewski.
Na mocy kapitulacji, powstańcy i cywile zostali zobowiązani do złożenia broni i poddania się niemieckiej władzy. Warunki obejmowały m.in. zapewnienie bezpieczeństwa cywilom oraz ich transportu do obozów przejściowych, jednak wiele osób zostało deportowanych do obozów, a większość miasta została doszczętnie zniszczona. Kapitulacja była wynikiem ciężkich strat, wyczerpania zapasów i braku nadziei na dalszy opór w obliczu niemieckiej przewagi.